چند حرف صریح و دوستانه با وبلاگ داور

ادامه بخش قبلی

رفیق رزمیار گرامی رفقای شما بهترین فرصت ها رااز دست جناب عالی دارند می ربایند و در حقیقت این فحاشی و هرزه گویی انها دامن شمارا ملوث ساخته و حیثیت شما را در پرده ابهام قرار خواهند داد .

اینها بهترین حزبی های ما را به نشانی گرفته اندو زمانی که من حزبی میگویم منظور من همه اعضای سابق حزب ما بود که امروز بنابربحران های دست و پاگیر وطنی همه بالاخره پیوند معنوی خویشرا با یکی از سروران حزبمادر، بسته اند، که البته تا به یک مرحله زمانی هیچگونه عیبی در ان دیدهنمیشود، برای انکه سر دیزی باز شد و دیگ بی سرپوش ماند وما افغانها بنابر عدم قابلیت فرهنگ پذیری متعالی و بویژه با همان فرهنگ ستم سالاریو ارباب رعیتی که بزرگ شده بودیم، مشکل است که به یکباره گی از انهمه مظالم و فساد اجتماعی که بمثابه لکه های تاریک ونامرغوب، که در دامن همه مان حک شده اند، خود را رهانیده و پاک و تطهیر بسازیم وبا انکه عده زیاد ما دراروپا هم پا گذاشتند مگر صرف پاهایشان خاک بوس اروپا شد اما کله ها را با همانفرهنگ عقب مانده گذشته با همان جزم ها درافغانستان نگه داشتند واینست درد و تالم روز افزون ما .

رفقای شما بهترین شخصیت حزبی، جنرال ابدیده روزگار جنرال علومی را که کارنامه ان در روزگاران قدیم در نبرد با خصم و عدو دردفاع از ناموس وطن در دفاع از اینده تابناک و با عزت برای مردم افغانستان، در دوران حاکمیت حزب به همگان مبرهن است بابسیار بی ادبی، پستی و کوچه یی مورد حتک حرمت قرار داده و چه نا سزایی را علیه شخصیت ایشان بکار برده اند، مگر علومی چیزی علیه انها نوشته است

رفقای شما اخیرا حتی همان رفقای باشرف و با عزتما را که تا دیروز در تارک سازمان ما چه نهضت ترقی – دموکراسی افغانستان، چه حزب متحد ملی افغانستان و بعدی ادغام تشکیلاتی انها حزب واحد را به چه نا سزا گرفته اند .

رفیق سرخابی شخصیت با شرف، پاکدامن و نیکنام حزب ما مگر نبود، مگر اورا با داشتن همین خصویت معنوی و فراست بزرگ و منش بزرگسیاسی اش، به اتفاق اکثریت ارا بحیث ریس شورای اروپایی خویش تعیین نکرده بودیم اما رفقای شما در سایت داور چنان با این سرسفید حزب ما برخورد کردند که جناب عالی بیدرنگ به استمالت و دلجویی از انها پرداخته در سایت بامداد نوشتید:

((اجازه بدهید که در دو مورد مشخص، انزجار خود را از بی احترامی و تعرض به زنده گی شخصی دو رفیق ما ابراز بداریم)):

در ادامه نوشته اید:

((اول این که رفیق صمد کارمند، حد اقل تا تدویر اجلاس هیأت اجرائیۀ شورای اروپایی، عضو رهبری اروپایی حزبما اند. ما او را مثل همه فعالین سیاسی، انسانی آزاد و مبارزی داوطلب می دانیم وهر انتخابی را که در مورد آیندۀ سیاسی خود بکنند، احترام می کنیم. ما او را رفیق روز های دور و دشوار، انسانی معتقد به آرمان های مظلومان وطن خود می دانیم. چه در کنار ما باشند، چه نباشند، ما به انساندوستی، شرف و عزت ایشان باور داشته ایم وداریم. میخواهیم او و خانوادۀ ارجمندش از محبت بی پایان ما اطمینان داشته باشند.

دوم این که رفیق احمدشاه سرخابی، تا چندی پیش، شورایاروپایی حزب ما را رهبری می کردند و اکنون نیز یکی از پیشکسوتان با عزت حزب ما اندایشان نیز در سراسر زنده گی خود، مصداق روشن وفا داری به آرمان های مشترک ما و به راه حزب خود بوده اند. مبادا ایشان برای یک لحظه شک کنند که رفقای شان که رفقای همیشه و رفقای بی قید و شرط اند، میتوانند چیزی جز محبت و احترام در مورد ایشان داشته باشند))

من اگر چند در قسمت اول نوشته خویش اذعان داشتم که شمادارید بازی اپراتیفی را براه میاندازید، که این نوشته شما در مورد رفقای عزیزمان هریک احمد شاه سرخابی و صمد کارمند، تصویر روشنتری ازین بازی اپراتیفی را تجسم صوری داده است .

رفیق گرامی رزمیار!!

من ندانستم که شما در مورد حتک حرمت و لجن پراگنی های داوریان با کدام عقلانیت، دست به کلاسفیکشن این دسته هرزه گویی های ایشان پرداخته اید که صرفا دو مورد از حتک حرمت را مردود دانسته اید .

اینرا گویند بازی اپراتیفی که مگر حالا دیگر بسیار کهنه شده این همان بازی های اپراتیفی روسی بود که تاریخ استفاده ان به اتمام رسیده است .

معنی اش اینست که رفقای داور شما میتوانند به لاطیلات وهرزه گویی خود ادامه دهند اما سمال که بر حریم خانواده ما تجاوز نکنید و مگر چنین نیست ؟؟؟.

سایت وطن نیز عقیده مشابه را دارد و نوشته اند:

((وقتی متوجه شدید که نوشته های توهین آمیز داور در قسمت محترم صمد کارمند و محترم احمد شاه سرخابی برای تان قابل قبول نمی باشد و از آنها با ذکر نام در دفاع برآمده اید که واقعا کار شایسته انجام دادید. چرا در مورد دیگران سکوت کردید. دیگران که آنها هم رفقای شما بودند بخصوص نورالحق علومی که او هم رئیس حزب "واحد" بود که همه تا همین حال خود را به نحوی به آن مرتبط میدانیم و میدانید در دفاع نبرآمدید.

این نوشته شما تقریبا همطراز نوشته محترم فهیم اداست که در آریائی نوشت که وبلاگ نویسان در نوشته های شان باید کمی دقت کنند.... یعنی اینکه به کار خود ادامه میدهیم.

چرا دفاع از حیثیت و حریم شخصی و خانواده گی یک عضو حزب برای تان اهمیت دارد اما از دیگر اعضای حزب این اهمیت را ندارد. اگر اوباشی بد است در هر موردی بد است. اگر قرار است از اصول و پرنسیپ معین دفاع کنیم باید از همه یکسان دفاع کنیم. اینرا میگویند "کر نفع و نقص" بودن.))

ببینید رزمیار گرامی شما باز نوشته اید که:

ما این حق را به خود نمی دهیم و عملا نیز چنین صلاحیت حقوقی را نداریم که از ابراز نظر شما جلوگیری کنیم.

رزمیار عزیز شما در مورد دوتن از نخبه گان حزبی ما بخود این حق را میدهید و به داوریان، هشدار داده آنها را برحذر میدارید که این عمل شما قطعا در خور ستایش است، اما چرا در رابطه به محترمین علومی، پرشور، بیدار، هدایت حبیب، سیاوش، سکندری جنرال عزیزی حفیظ روند و دیگران زبان تا نالکن شده است.

رفیق رزمیار نگذارید که دیگر انها شرافت و حزبیت و ستره گی و عبادت چندین ساله شما را در راه مبارزه ارمانی تان، در سر سپرده گی و شهامت تان در گذشته و اینده مورد سوال قرار داده و لگد مال کنند و یا درب این لجن سرا راببندید و یا اینکه خود را از ایشان کنار بکشید که حیثیت و اعتبار حزبی ات کماکان حفظ باشد و الی مورد سوالات تلخ و سنگین تاریخ قرار خواهید گرفت .

یک احتمال دیگر از انباشت ذهنی شما درین جمله را بعید نمیدانم که احتمالا شاید از ازادی بیان دفاع کرده باشید :

رفیق عزیز رزمیار شما هم میداند که ازادی بیان چه است و تجاوز و استفاده ازین ازادی بیان چه است و ما نمیتوانیم ازادی بیان را به قربانگاه ازادی لجن ببریم و به هر نوع پستی، رزالت، خرافه و لاطایلات دست زده نامش را ازادی بیان بگذاریم. با ایقان و باورمندی کامل میتوانم بگویم که نسل دگر اندیش وجوانان اینده روزی بروی این نوشته ها و متصدیان و گرداننده گان و چنین نطریات انهم از حلقوم حزبی ها نه تنها لعنت و نفرین خواهند کرد بلکه تف خواهند کرد و ان تف در حقیقت به حزب خواهد بود.

ایا عمق این فاجعه را توجه نموده اید یا خیر؟؟؟.

بلی، قضاوت تاریخ دیر، اما وحشتناک خواهد بود!!!

رفیق رزمیار عزیز شما در جای دیگری در مورد داوریان چنین نوشته اید :

ازین پیش تر برویم و به این موضوع توجه شما را جلب کنیم که شما اکثرا از زاویۀ دفاع از مواضع حزب ما می نویسید و حتی در جایی خواندیم که خود را عضو حزب واحد میخوانید. اکثرا شخصیت ها را بنا بر «خیانت» یا «صداقت» به حزب واحد که خود به آنها نسبت می دهید، مورد سرزنش یا تقدیر قرار می دهید. این برخورد شما می تواند پیامد های زیانبار برای حزبی داشته باشد که خود را عضو آن میدانید و همواره به اثبات رسانیده است که جانبدار بحث و جدل دموکراتیک، سازنده و متضاد است و هرگز در منجلاب دشنامدهی و ترور سیاسی شخصیت ها سقوط نمی کند.

موضع شما جدا درخور، شایسته و حزبی بوده قابل ستایش است .بهررو رفیق رزمیار قدم های اولین شما با انکه دیر برداشته اید اما نمیتوان گفت که مواضع خود را روشن نکرده اید، اما این نه تنها کافی نیست بلکه شما با صدای بسیار سخیف، قدم های لرزان و همیاری نه چندان نمایان گوشه ای از احساسات خود را بیان کرده اید ..

یا هو

میهن پور

پانوشتها:

سایت داور

سایت بامداد

سایت وطن

ادامه دارد . . .